Varri masiv Rruga Hodzici 3 është një nga shtatë që u gjetën përgjatë një rruge afër fshatit Hozdici në Bosnjën dhe Hercegovinën lindore. Ai u zbulua nga trupat nga Forca e Stabilizimit (SFOR) e NATO-s në maj 1998, ndërsa personeli po bënte riparime në rrugë.

Zhvarrosja e vendvarrimit u krye nga Gjykata Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë (GJPNJ) dhe si rezultat u identifikuan 40 persona, që të gjithë të vrarë gjatë rënies së qytetit të Srebrenicës në korrik 1995.

Varri masiv Rruga Hodzici 3 është i pashënuar dhe shtrihet në anën e djathtë të një rrugice që lidh fshatin Hodzici me qytetin e Zvornikut.

Ekipi mjeko-ligjor i GJPNJ-së gjeti 16 mjete për lidhjen e syve në këtë vendvarrim. Të paktën 20 persona që ishin varrosur atje vdiqën nga plagët e shkaktuara me armë zjarri. Në lokacion u gjetën vetëm trupa të meshkujve.

Analiza e GJPNJ-së tregoi gjithashtu se Rruga Hodzici 3 është një varr masiv dytësor dhe trupat e gjetur atje mund të lidhen me varrin masiv parësor Lazete 2.

Burrat boshnjakë që ishin kapur pas rënies së Srebrenicës u transportuan më 14 korrik 1995 në shkollën Grbavci në fshatin Orahovac, pastaj u vranë dhe u varrosën në fushat e njohura si Lazete. Analiza kriminalistike e mostrave të dheut/polenit, provat dhe imazhet ajrore të datave të krijimit dhe  trazimit, zbuluan më tej se trupat nga varret Lazete 1 dhe Lazete 2 u gërmuan dhe u rivarrosën në varret dytësore përgjatë Rrugës Hodzici.

Deri më tani, GJPNJ-ja dhe gjykatat vendore në Ballkan kanë dënuar gjithsej 47 persona me më shumë se 700 vjet burg, plus pesë dënime me burgim të përjetshëm, për krimet në Srebrenicë.

Varri masiv Budak 1 gjendet në fshatin Potocari, gjashtë kilometra në veriperëndim të qytetit të Srebrenicës në Bosnjën lindore. Varri u zhvarros në korrik 2005 nga Komisioni Federal i Bosnjës për Personat e Zhdukur, nën monitorimin e Komisionit Ndërkombëtar për Personat e Zhdukur.

Ky varr masiv dytësor gjendet brenda një varreze ekzistuese myslimane në Potocari. Zhvarrimi rezultoi me mbetjet mortore të 54 personave, shumica prej tyre të vrarë gjatë gjenocidit të Srebrenicës në korrik 1995.

Mbetjet mortore që u gjetën, mostrat e ADN-së dhe provat e tjera, duke përfshirë mostrat e dheut dhe polenit, si dhe gëzhojat në varret masive dhe nga vendet e ekzekutimit, provuan lidhjen ndërmjet këtij varri masiv dytësor dhe varrit masiv parësor Glogova 1.

Glogova 1 fillimisht përmbante shumë mbetje mortore të tjera, por në një operacion pasues të mbulimit të krimit nga forcat serbe të Bosnjës në vjeshtën e vitit 1995, trupat u transportuan nga atje në vendet e tjera të varrimit, duke përfshirë lokacionin Budak 1, sipas Institutit Boshnjak për Personat e Zhdukur. Operacioni për të fshehur krimet u përshkrua nga Gjykata Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë (GJPNJ) si “një përpjekje e organizuar dhe gjithëpërfshirëse…për të fshehur ekzekutimet duke zhvarrosur trupat nga varret masive parësore dhe duke i rivarrosur në varre dytësore”.

Bazuar në lidhjet e ADN-së, GJPNJ-ja vendosi që varret masive dytësore në zonën e fshatit Potocari jo vetëm që janë të lidhura me varret masive parësore, por gjithashtu janë të ndërlidhura në nivele të ndryshme. Në rastin e vendvarrimit Budak 1, mbetjet mortore të disa individëve të gjetur atje, u gjetën gjithashtu në varre të tjera përveç lokacionit kryesor në Glogova 1: Budak 2, Zeleni Jadar 4, Zeleni Jadar 5 dhe Zeleni Jadar 6.

Ekipet mjeko-ligjore të GJPNJ-së gjithashtu vërtetuan se disa prej mbetjeve mortore të gjetura në varrin masiv Budak 1 ishin viktimat që ishin qëlluar për vdekje në një fermë në Kravica, ku më 13 korrik 1995, ushtarët serbë të Bosnjës ekzekutuan 1,313 burra boshnjakë nga Srebrenica. Armë automatike, bomba dore dhe armë të tjera u përdorën për të vrarë burrat brenda në depo.

Sot, ende ekziston një varrezë myslimane në lokacionin Budak 1, si dhe një pllakë përkujtimore për nder të viktimave të gjetura në varrin masiv. Në vitin 2011, disa duzina metra larg vendvarrimeve Budak 1 dhe Budak 2, serbët vendas filluan ndërtimin e një kishe ortodokse. Kjo krijoi tensione me popullsinë vendase boshnjake, por kisha u ndërtua dhe u shenjtërua tre vjet më vonë.

Deri më tani, GJPNJ-ja dhe gjykatat vendore në Ballkan kanë dënuar gjithsej 47 persona me më shumë se 700 vjet burg, plus katër dënime me burgim të përjetshëm, për krimet në Srebrenicë.

Rruga Hodzici 1 është një varr masiv dytësor, që gjendet në fshatin Snagovo, rreth 17 kilometra në veriperëndim të qytetit të Zvornikut në Bosnjë. Varri u gjet fillimisht nga trupat e NATO-s nga Forca e Stabilizimit (SFOR) në Bosnjë dhe Herzegovinë në 1998, ndërsa po devijonin rrugën rreth një rrëshqitjeje të tokës. Në këtë zonë gjenden gjithsej shtatë varre masive të ditura, që të gjitha lokacione dytësore.

Vendvarrimi u emërtua Rruga Hodzici 1 sepse është gjithashtu afër fshatit Hodzici. 

Vendvarrimi mbetet i pashënuar dhe shtrihet pranë rrugës që të çon në Hodzici.

Megjithëse u zbulua fillimisht nga SFOR-i dhe hetuesit nga Gjykata Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë, zhvarrimi u krye në 2006 nga Instituti i Bosnjës për Personat e Zhdukur. Lokacioni njihet gjithashtu si Snagovo 4.

Zhvarrimi në nëntor 2006 rezultoi me identifikimin e mbetjeve mortore të 90 personave. Të gjitha viktimat besohet të kenë qenë boshnjakë të vrarë nga forcat serbe të Bosnjës pas rënies së Srebrenicës në korrik 1995.

Analiza e ADN-së e kryer nga Komisioni Ndërkombëtar për Personat e Zhdukur gjeti lidhje mes këtij vendvarrimi dytësor dhe vendvarrimit parësor Lazete 2. Sipas raportit mjeko-ligjor të GJPNJ-së mbi zhvarrimet në Srebrenicë, kjo do të thotë që mbetjet mortore të një individi u gjetën në të paktën dy varre të ndryshme. Raporti thotë se mbetjet mortore u gërmuan nga varri masiv parësor Lazete 2 dhe pastaj u transferuan në Rrugën Hodzici, rreth 10 kilometra larg.

Burrat boshnjakë që ishin kapur u transportuan më 14 korrik 1995 në shkollën Grbavci në fshatin Orahovac, pastaj u vranë dhe u varrosën në fushat e njohura si Lazete. Analiza kriminalistike e mostrave të dheut/polenit, provat dhe imazhet ajrore të datave të krijimit dhe  trazimit, zbuluan më tej se trupat nga varret Lazete 1 dhe Lazete 2 u gërmuan dhe u rivarrosën në varret dytësore përgjatë Rrugës Hodzici.

Deri më tani, GJPNJ-ja dhe gjykatat vendore në Ballkan kanë dënuar gjithsej 47 persona me më shumë se 700 vjet burg, plus pesë dënime me burgim të përjetshëm, për krimet në Srebrenicë.

Varri masiv Rruga Cancari 13 gjendet në fshatin Kamenica në Bosnjën dhe Hercegovinën lindore, afër qytetit të Zvornikut.

Rruga është bërë e njohur si Lugina e Vdekjes, pasi përgjatë kësaj rruge janë gjetur 13 varre masive nga Gjykata Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë (GJPNJ) dhe Instituti i Bosnjës për Personat e Zhdukur.

Ky vendvarrim shtrihet pranë shtëpive të fshatit dhe është i shënuar me një pllakë përkujtimore.

Zhvarrimi i kryer nga Instituti i Bosnjës për Personat e Zhdukur në tetor 2002 zbuloi mbetjet mortore të 61 personave, që të gjithë të vrarë pasi qyteti i Srebrenicës ra në duart e Ushtrisë Serbe të Bosnjës në korrik 1995.

Trupat u rivarrosën në varrin masiv Rruga Cancari 13 në vjeshtën e 1995, pasi ishin gërmuar në një përpjekje për të mbuluar vrasjet. Ata ishin varrosur fillimisht pranë vendeve të ekzekutimit në Srebrenica, Pilica, Kozluk, Bratunac dhe Zvornik, në ditët pas 15 korrikut 1995. Dy muaj më vonë, forcat serbe të Bosnjës u urdhëruan të heqin trupat dhe t’i rivarrosin në vende më të largëta dhe më të vështira për t’u gjetur.

Deri më tani, GJPNJ-ja dhe gjykatat vendore në Ballkan kanë dënuar gjithsej 47 persona me më shumë se 700 vjet burg, plus pesë dënime me burgim të përjetshëm, për krimet dhe operacionet e mbulimit të krimeve në Srebrenicë.

Varri masiv i Rrugës Cancari 8 shtrihet në një luginë në fshatin Kamenica, rreth dhjetë kilometra në veri të qytetit të Zvornikut në Bosnjën dhe Hercegovinën lindore. Është një nga 13 varret masive dytësore të gjetura përgjatë rrugës së fshatit, të gjitha të lidhura me vrasjet e boshnjakëve pas rënies së Srebrenicës në 1995.

Vendvarrimi qëndron i pashënuar, pranë rrugës së fshatit dhe një përroi të vogël.

Rruga Cancari 8 u zbulua fillimisht në 1998 nga hetuesit dhe antropologët e Gjykatës Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë, por u zhvarros vetëm dhjetë vjet më vonë nga Instituti i Bosnjës për Personat e Zhdukur.

Zhvarrimi u krye në tetor dhe nëntor 2008 dhe u identifikuan mbetjet mortore të 51 personave.

Analiza e ADN-së e mbetjeve mortore zbuloi se disa pjesë të trupit i përkisnin Esad Bektic, mbetjet e pjesshme të të cilit u gjetën gjithashtu në një varr masiv në Branjevo. Besohet se shumë viktima të Srebrenicës u vranë fillimisht në Branjevo në korrik 1995, u varrosën atje dhe më pas u gërmuan përsëri në vjeshtë dhe u rivarrosën përgjatë Rrugës Cancari.

Pas rënies së Srebrenicës në duart e forcave serbe të Bosnjës, boshnjakët e kapur u sollën me autobusë në Fermën Ushtarake në Branjevo për ekzekutim. Të mbijetuarit përshkruan se u çuan në grupe në një livadh plot me kufoma dhe iu tha të kthejnë shpinën. Më 16 korrik 1995, ushtarët në Fermën Ushtarake në Branjevo u urdhëruan të shkonin rreth pesë kilometra në lindje në Qendrën Kulturore në Pilica për të vrarë rreth 500 boshnjakë që po mbaheshin në ndalim atje. Qitje me armë zjarri dhe shpërthime gjithashtu mund të dëgjoheshin atë pasdite në vetë Pilica, e që vinin nga drejtimi i Qendrës Kulturore. Askush nuk i mbijetoi ekzekutimit. Brenda Qendrës Kulturore në Pilica u përshkrua se kishte kufoma “të grumbulluara njëra mbi tjetrën, që qëndronin aty të shpërndara në të gjithë hapësirën”. Trupat – dy prej të cilëve ishin të femrave – u varrosën më pas në Fermën Ushtarake në Branjevo. Të gjitha viktimat ishin veshur me rroba civile.

Deri më tani, GJPNJ-ja dhe gjykatat vendore në Ballkan kanë dënuar gjithsej 47 persona me më shumë se 700 vjet burg, plus pesë dënime me burgim të përjetshëm, për krimet në Srebrenicë.

Ky varr masiv në Nova Kasaba njihet si Nova Kasaba 99, si referim për vitin 1999, kur vendvarrimi u zbulua nga hetuesit e Gjykatës Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë (GJPNJ).

Varri u gërmua nga të njëjtët individë të cilët gjithashtu gërmuan një varr tjetër në afërsi që u gjet në 1996 dhe njihet si Nova Kasaba 96.

Nova Kasaba 99 është një varr masiv parësor. Gjithsej 53 trupa që u gjetën atje janë identifikuar, të gjithë të lidhur me vrasjet e boshnjakëve nga Srebrenica në korrik 1995.

Varri nuk është i shënuar dhe shtrihet ngjitur me rrugën në fshatin Nova Kasaba.

Varri masiv përbëhet nga katër pjesë, por hetuesit vlerësuan se ishte një varr i vetëm, sepse gropat janë aq afër njëra-tjetrës.

Në asnjë nga pjesët e varrit nuk u gjetën shenja të mbylljes së syve ose lidhjes së duarve. Pothuajse 80 për qind e atyre që u gjetën kishin vdekur nga plagë të shumta të shkaktuara me armë zjarri. Mosha e viktimave shkon nga 13 deri në 85 vjeç.

Lokacionet e varreve masive në këtë zonë morën vëmendjen në të gjithë botën kur ambasadorja amerikane Madeleine Albright tregoi tetë fotografi të tyre në një seancë të Këshillit të Sigurimit të OKB-së. Në këto fotografi satelitore dhe ajrore amerikane të bëra rreth datës 13-14 korrik 1995 shihej një fushë futbolli e mbushur plot e përplot me njerëz në zonën e qytezës Nova Kasaba. Disa ditë më vonë, në fotografitë e bëra nga avionët U2 shihej stadiumi i zbrazët, me katër ngastra toke të sapo gërmuara dhe gjurmë kamionësh në një fushë në afërsi.

“Arsyet [pse SHBA-ja dyshon se ka varre masive] janë të pesëfishta. Së pari, toka e trazuar rishtazi, aty ku dihej se ndodheshin refugjatët. Gjurmët e automjeteve të rënda ishin atje më parë. Nuk ka asnjë arsye të dukshme ushtarake, industriale ose bujqësore për gjurmët ose tokën e trazuar. Ka shumë tregime konfirmuese nga refugjatët. Dhe nuk ka bimësi në këtë lokacion,” tha John Shattuck, ndihmës sekretari amerikan i shtetit për demokracinë, të drejtat e njeriut dhe punën. Një vit më vonë, në 1996, u gjet i ashtuquajturi varr Nova Kasaba 96.

Trupat e gjetur në Nova Kasaba ishin kryesisht të burrave boshnjakë nga Srebrenica që u vranë në fushën e futbollit dhe në një shkollë aty afër në korrik 1995.

Deri më tani, GJPNJ-ja dhe gjykatat vendore në Ballkan kanë dënuar gjithsej 47 persona me më shumë se 700 vjet burg, plus katër dënime me burgim të përjetshëm, për krimet në Srebrenicë.

Varri i Rrugës Cancari 1 është një nga 13 vendvarrimet që u gjetën përgjatë rrugës mes qytetit të Zvornikut dhe fshatit Kamenica në Bosnjën dhe Hercegovinën lindore.

Vendvarrimi u zbulua fillimisht në 1998 nga Gjykata Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë (GJPNJ) dhe krye-arkeologu i saj, Profesor Richard Wright. Mirëpo, mbetjet mortore u zhvarrosën vetëm dhjetë vjet më vonë nga Instituti i Bosnjës për Personat e Zhdukur. Zhvarrimi i kryer në korrik 2009 rezultoi me trupat e 53 personave. Instituti për Personat e Zhdukur gjithashtu riemërtoi vendvarrimin me Kamenica 14.

Varri masiv është i pashënuar, në anën e djathtë të rrugës ndërmjet një livadhi dhe një lumi.

Shumica e viktimave mbetjet mortore të të cilave u gjetën u vranë pas rënies së Srebrenicës në korrik 1995. Vendvarrimi i Rrugës Cancari 1, si të gjitha lokacionet e tjera përreth fshatit Kamenica, është një varr masiv dytësor.

Hetimi i kryer nga GJPNJ-ja përcaktoi se personat e gjetur në lokacionin Rruga Cancari 1 u vranë në korrik 1995 në qytezën Kozluk që gjendet në afërsi, u varrosën atje dhe më vonë u rivarrosën në Kamenica.

Pas ekzekutimeve, viktimat e vrara në Kozluk u mbuluan me dhe, në vend se të varroseshin në gropa. Ata u gjetën të veshur me rroba civile. Mijëra shishe qelqi me ngjyrë të gjelbër të thyera ishin hedhur përpara se të ndodhte ekzekutimi, si dhe etiketa nga fabrika për mbushjen e ujit dhe pijeve freskuese Vitinka, dhe ky ishte një nga faktorët që ndihmoi për të lidhur varrin masiv parësor në Kozluk me varret masive dytësore në Rrugën Cancari 1, Rrugën Cancari 2, Rrugën Cancari 3, Rrugën Cancari 7 dhe Rrugën Cancari 13, si dhe analiza e ADN-së, analiza e dheut dhe numri i madh i trupave me sy dhe duar të lidhura.

Deri më tani, GJPNJ-ja dhe gjykatat vendore në Ballkan kanë dënuar gjithsej 47 persona me më shumë se 700 vjet burg, plus katër dënime me burgim të përjetshëm, për krimet në Srebrenicë.

Zeleni Jadar është një zonë rreth 20 kilometra në jug të Srebrenicës në Bosnjën lindore ku janë gjetur të paktën shtatë vendvarrime klandestine, që të gjithë varre masive dytësore. Lokacioni i quajtur Zeleni Jadar 4 (i njohur edhe si Zeleni Jadar 8) u ekzaminua për herë të parë në 1998 nga një ekip nga Gjykatës Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë (GJPNJ). Komisioni Federal i Bosnjës për Personat e Zhdukur e riemërtoi vendvarrimin me Zeleni Jadar 8 dhe e zhvarrosi atë mes shtatorit dhe tetorit 2007. U zbuluan mbetjet mortore të 64 individëve.

Zona mbetet e pashënuar. Vendvarrimet klandestine ishin të shpërndara përgjatë të dy anëve të një rruge, disa prej tyre më thellë në një pyll dhe disa në fusha.

Shumë nga pjesët e trupit të gjetura në varret në Zeleni Jadar u përputhën me mbetjet mortore të gjetura në vendvarrimet Glogova 1 dhe 2. Në të gjitha varret e Zeleni Jadar – Zeleni Jadar 1A, 1B, 2, 3, 4, 5 dhe 6 – lidhjet me varrin parësor Glogova 1 u vërtetuan përmes identifikimit të pjesëve të trupit që u përkisnin të njëjtëve individë të gjetur edhe në varrin Glogova 1 edhe në një nga varret dytësore.

Në fillim të gërmimit, ekipet mjeko-ligjore nga GJPNJ-ja vunë në dukje se shumica e trupave të gjetur ishin jo të plotë, shumica kishin veshje, por relativisht pak kishin sende personale si orë, stoli, artikuj që lidhen me pirjen e duhanit dhe dokumente të tjera.

Sipas raportit mjeko-ligjor të GJPNJ-së, shumica e viktimave kishin plagë të shkaktuara me armë zjarri, ndërsa disa kishin lëndime nga shpërthimet dhe pajisjet shpërthyese.

Në Zeleni Jadar, shtatë vendvarrime mund të lidhen me ekzekutimet në një depo në një fermë në Kravica, afër qytezës Bratunac. Më 13 dhe 14 korrik 1995, forcat serbe të Bosnjës vranë 1,313 boshnjakë në atë fermë.

Në Zeleni Jadar u gjetën edhe mbetjet mortore të viktimave të rasti të veçantë të vrasjes masive në një hangar prapa shkollës Vuk Karadzic në qytezën Bratunac, ku ishin ndaluar 400 boshnjakë më 13 korrik 1995.

Deri më tani, GJPNJ-ja dhe gjykatat vendore në Ballkan kanë dënuar gjithsej 47 persona me më shumë se 700 vjet burg, plus katër dënime me burgim të përjetshëm, për krimet në Srebrenicë.

Bljeceva 3 është një varr masiv dytësor dhe një nga tre vendvarrimet e zbuluara në fshatin Вljeceva, rreth 11 kilometra nga qyteti i Srebrenicës. Lokacioni u zhvarros në 2004 nga Komisioni Federal i Bosnjës për Personat e Zhdukur, me ç’rast u gjetën mbetjet mortore të 65 personave. Një hetim nga Gjykata Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë (GJPNJ) arriti në përfundimin se mbetjet mortore u përkisnin boshnjakëve nga Srebrenica të cilët u vranë në korrik 1995.

Vendvarrimi gjendet mes rrugës kryesore të fshatit dhe një rrugice të vogël malore. Është pak metra larg varreve masive të Bljeceva 1 dhe 2. Vendvarrimi mbetet i pashënuar, me emrat e viktimave të shënuara në një shtëpi pranë varreve masive të Bljeceva 1 dhe 2.

Një ekzaminim i dheut dhe gjendja e mbetjeve mortore, të cilat ishin pothuajse tërësisht një përzierje e pjesëve të trupit dhe elementeve skeletore, treguan se ky ishte një varr masiv dytësor.

Hetimi nga Gjykata Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë përcaktoi që lokacioni Bljeceva 3 ishte një varr masiv dytësor i lidhur me varret masive parësore në Glogova dhe se mbetjet mortore u përkisnin kryesisht viktimave të një masakre ndaj boshnjakëve që ishte kryer në një depo ferme në Kravica.

Deri më tani, GJPNJ-ja dhe gjykatat vendore në Ballkan kanë dënuar gjithsej 47 persona me më shumë se 700 vjet burg, plus katër dënime me burgim të përjetshëm, për krimet në Srebrenicë.

Bljeceva 2 është një varr masiv dytësor që gjendet në fshatin Вljeceva, rreth 11 kilometra nga qyteti i Srebrenicës. Është një nga tre vendvarrimet e zbuluara në këtë zonë. Lokacioni u zhvarros në 2004 nga Komisioni Federal i Bosnjës për Personat e Zhdukur. Ekzaminimi i ADN-së i kryer nga Komisioni Ndërkombëtar për Personat e Zhdukur tregoi se 81 persona mbetjet mortore të të cilëve u gjetën ishin boshnjakë të raportuar të zhdukur nga Srebrenica në korrik 1995.

Vendvarrimi u zbulua në një livadh, ngjitur me rrugën e ngushtë të fshatit. Ishte afërsisht 30 metra i gjatë dhe dy metra e gjysmë i thellë. Shumica e provave mjeko-ligjore të gjetura ishin sende personale dhe dokumente.

Ndër artikujt me interes të veçantë përfshihej një artikull nga një gazetë holandeze që u gjet në një qese. Shtypi në faqet e gazetës ishte ruajtur mirë dhe mbante datën 10 janar 1995. Në varr u gjet gjithashtu një shenjë rrugore e përkulur me emrin e fshatit Kravica.

U zbulua një sasi e madhe e artikujve ushqimorë, kryesisht shujta të para-paketuara, si dhe mjete për ngrënie.

Një ekzaminim i dheut dhe gjendja e mbetjeve mortore, të cilat ishin pothuajse tërësisht një përzierje e pjesëve të trupit dhe elementeve skeletore, treguan se ky ishte një varr masiv dytësor.

Vendvarrimi është i shënuar me një pllakë përkujtimore dhe emrat e viktimave janë shënuar në një shtëpi që ndodhet pranë vendvarrimit.

Një hetim nga Gjykata Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë arriti në përfundimin se vendvarrimi Bljeceva 2 ishte një varr masiv dytësor i lidhur me varret masive parësore në Glogova dhe se mbetjet mortore u përkisnin kryesisht viktimave të një masakre të kryer në një depo ferme në Kravica.

Deri më tani, GJPNJ-ja dhe gjykatat vendore në Ballkan kanë dënuar gjithsej 47 persona me më shumë se 700 vjet burg, plus katër dënime me burgim të përjetshëm, për krimet në Srebrenicë.