Na vrhu brda između kosovskih sela Ćirez i Likošane, podignut je memorijal u znak sjećanja na civile albanske nacionalnosti koji su ubijeni u martu 1999. godine. Njihovi posmrtni ostaci pronađeni su nakon rata u brojnim masovnim grobnicama u okolini. Identifikovano je 96 žrtava.
Okolni region, u kojem se na zapadu prostire planinski predio Drenica, sastoji se od opština Glogovac i Srbice. Prije 1998. godine, odnosno prije početka rata na Kosovu, stanovništvo obje opštine je skoro u potpunosti bilo albansko. Sela koja okružuju ova dva grada su rodno mjesto Oslobodilačke vojske Kosova, koja je pokrenula oružane operacije u Drenici 1996. godine. Oni su također poprište nekih od najgorih zlostavljanja počinjenih nad civilima 1999. godine, što su dokumentovale niz organizacija za ljudska prava, a kasnije je to bilo potvrđeno i pred Međunarodnim krivičnim sudom za bivšu Jugoslaviju (MKSJ) na suđenju šestorici jugoslovenskih i srpskih državnih, vojnih i policijskih zvaničnika.
Prema haškoj optužnici, počev od 25. marta 1999. godine ili približno tog datuma, jugoslovenske i srpske snage granatirale su i spalile sela Vočnjak, Leočina, Kladernica, Turićevac i Izbica. Mnoge kuće, prodavnice i džamije su uništene, uključujući i džamiju u centru sela Ćirez.
Prema Fondu za humanitarno pravo (FHP) sa sjedištem u Beogradu, vojnici su, u grupama od po dvoje ili troje, išli od kuće do kuće po selima, nasilno ulazili i, preteći smrću mještanima, tražili novac i dragocjenosti.
Pripadnici jugoslovenskih snaga odveli su neke žene i djecu i držali ih u jednoj štali u Ćirezu. Žene su podvrgnute seksualnom zlostavljanju, a ukradeni su im i novac i druga imovina.
Vojnici su im zaprijetili da će ih sve pobiti, zajedno s djecom, oduzeli su im lične dokumente, novac i nakit, a potom su ih dvojica vojnika odveli u štalu i zaključali. Prema svjedočenjima koje je prikupio FHP, vojnici su nekoliko puta iz štale odvodili djevojke i mlađe žene, od kojih su neke bile u poodmakloj trudnoći (između četiri i osam mjeseci), i svaku primoravali na seksualne odnose, ili su ih seksualno iskorištavali i zlostavljali na druge načine.
U presudi MKSJ se potvrđuje da je najmanje osam žena prvo seksualno zlostavljano, a zatim ubijeno, a njihova tijela bačena u tri bunara u selu Ćirez.
Tri dana kasnije, jugoslovenske i srpske snage su okupile oko 4.500 Albanaca iz okolnih sela, oduzele im novac i dokumenta i odvojile muškarce od žena. Žene su uglavnom protjerane u Albaniju, dok je veliki broj muškaraca ubijen. Neka tijela su kasnije pronađena u masovnim grobnicama u gorenavedenom selu, a druga u masovnim grobnicama u Srbiji.
Ubistva u Ćirezu bila su dio sudskog procesa pred MKSJ protiv bivšeg predsjednika Srbije Milana Milutinovića i još petorice političkih i vojnih lidera – Nikole Šainovića, Dragoljuba Ojdanića, Nebojše Pavkovića, Vladimira Lazarevića i Sretena Lukića, koje je Haški tribunal proglasio krivima.
FHP je podnio krivičnu prijavu protiv bivšeg načelnika Generalštaba Vojske Srbije Ljubiše Dikovića, koji je tokom rata na Kosovu bio komandant 37. motorizovane brigade Vojske Jugoslavije, navodeći da su njegove jedinice počinile zločine u selima na području Drenice. Diković je tvrdio da nije kriv.