Tre varre masive u gjetën në fshatin Çikatova e Vjeter pas tërheqjes së trupave jugosllave dhe forcave serbe në vitin 1999. Ekspertët ndërkombëtarë të mjekësisë ligjore gjetën eshtrat e gjithsej 230 personave. Eshtrat e 180 prej atyre njerëzve u gjetën në dy varret më të mëdha të fshatit, të vendosura pranë njëri-tjetrit; njëri përmbante 68 trupa dhe tjetri 112.
Çikatova e Vjeter është në komunën e Gllogocit, pjesë e një rajoni kodrinor të Kosovës qendrore të njohur si Drenica, dhe gjendet rreth 30 kilometra nga kryeqyteti Prishtina.
Para vitit 1998, kur konflikti në Kosovë u përshkallëzua, rajoni i Drenicës banohej kryesisht nga shqiptarë të Kosovës. Drenica konsiderohet të jetë vendlindja e forcës guerile të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Ajo ishte gjithashtu skena e disa prej mizorive më të këqija të kohës së luftës të kryera kundër civilëve.
Në vitin 2021, autoritetet e Kosovës përuruan një kompleks përkujtimor buzë rrugës në hyrje të fshatit, ku ka edhe varre të civilëve të vrarë në fshat në vitin 1999. Disa prej trupave të varrosur aty u gjetën menjëherë pas luftës në vende të ndryshme në fshat, por të tjerët u riatdhesuan vetëm në vitin 2015 kur u zbulua një varr masiv me viktima shqiptare të Kosovës të kohës së luftës në zonën e Rashkës të Serbisë.
Në fund të luftës, kur forcat serbe filluan të tërhiqeshin nga Kosova, ata gjithashtu kryen një operacion mbulimi në shkallë të gjerë për të larguar dhe fshehur trupat e shqiptarëve etnikë nga zona në Kosovë ku numri i të vdekurve ishte më i lartë. Të paktën 1,000 trupa u hoqën dhe më pas u rivarrosën në varre dytësore dhe parësore në Serbi.
Sipas Fondit për të Drejtën Humanitare me qendër në Beograd, vrasjet dhe mbulimi i mëvonshëm i krimeve ndodhën në zonën e përgjegjësisë së Brigadës së 37-të të Motorizuar të Ushtrisë Jugosllave, të udhëhequr nga komandanti Ljubisa Dikoviç, i cili më vonë u bë kreu i Ushtrisë Serbe. Dikoviçi ka mohuar çdo lidhje me krimet.
Brigada e 37-të e Motorizuar ishte e stacionuar në Kosovë nga 7 marsi 1999 deri në ardhjen e forcave ndërkombëtare më 11 qershor 1999. Sipas Fondit për të Drejtën Humanitare, gjatë kësaj periudhe, e vetme ose së bashku me njësi të tjera të Ushtrisë Jugosllave, brigada nën komandën e Dikoviçit ofroi mbështetje planifikuese dhe armatimesh për forcat jugosllave dhe serbe të cilat kryen një sërë vrasjesh masive të civilëve shqiptarë, akte përdhunimi, plaçkitje dhe shkatërrim pronash. Fshati Çikatovë e Vjetër u sulmua në disa raste.
Herët në mëngjesin e 17 prillit 1999, forcat serbe rrethuan fshatin, duke bombarduar rastësisht shtëpitë dhe ndërtesat e civilëve me artileri, tanke, mortaja dhe armë të tjera, pastaj hynë në fshat rreth orës 06:00 të mëngjesit. Në grupe prej tre deri në pesë vetash, trupat dhe policia bastisën shtëpitë, rrahën, abuzuan, poshtëruan dhe kanosën brutalisht familjet në fshat, duke kërkuar para, stoli dhe sende të tjera me vlerë, sipas Fondit për të Drejtën Humanitare. Disa njerëz u plagosën rëndë dhe të tjerë u vranë në shtëpitë e tyre, në sy të familjarëve apo fqinjëve të tyre.
Një tjetër sulm vdekjeprurës ndodhi rreth dhjetë ditë më vonë. Më 30 prill 1999 rreth orës 05:00 të mëngjesit, forcat serbe të armatosura rëndë rrethuan dhe granatuan rastësisht dhjetëra fshatra në komunat e Gllogocit dhe Skënderajt. Banorët shqiptarë nga këto fshatra lanë shtëpitë e tyre në panik, duke kërkuar strehim në pyjet dhe malet aty pranë.
Gratë, fëmijët, të moshuarit dhe të tjerët që nuk ishin në gjendje të largoheshin nga fshati Çikatovë e Vjetër u mblodhën në shkollën fillore lokale ose u fshehën në bodrumet e shtëpive të fshatit. Forcat serbe i dëbuan ata nga fshati dhe vazhduan të kërkojnë për ata që kishin ikur në pyje dhe male. Shumë nga ata që u zbuluan u vranë ose u plagosën rëndë, ose aty ku u gjetën ose ndërsa po transportoheshin në një vend tjetër.
Vrasjet në këtë zonë ishin pjesë e gjyqit në Gjykatën Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë, GJPNJ, të ish-zyrtarit të qeverisë jugosllave Nikola Sainoviç dhe katër udhëheqësve të tjerë politikë dhe ushtarakë – Dragoljub Ojdanoviç, Nebojsa Pavkoviç, Vladimir Lazareviç dhe Sreten Lukiç, të cilët u gjetën fajtorë.
Në vitin 2014, Fondi për të Drejtën Humanitare paraqiti një kallëzim penal duke akuzuar ish-komandantin e Brigadës së 37-të të Motorizuar, Dikoviç, si përgjegjës për krimet e kohës së luftës. Megjithatë, prokuroria serbe nuk e ka paditur Dikoviçin.