Një zhvarrosje nga Komisioni Ndërkombëtar për Personat e Zhdukur, Instituti Boshnjak i Personave të Zhdukur dhe prokuroria lokale nga qyteti Tuzla nga tetori në dhjetor 2008 zbuloi se varri përmbante eshtrat e 881 njerëzve, shumica e tyre viktima të vrasjeve të kryera pas rënies së qyteti i Srebrenicës në 1995.

Zona e varrit ishte 17 metra e gjatë, rreth 36 metra e gjerë dhe 1.5 metra e thellë, e vendosur në një shpat poshtë lumit Kamenica, pranë një shtëpie të braktisur.

Shumica e viktimave ishin meshkuj dhe krahas trupave, u gjetën edhe një sërë objektesh, përfshirë ora, kuti cigaresh, çakmakë dhe krehra.

Ata u rivarrosën këtu në vjeshtën e vitit 1995 gjatë një operacioni fshehje që synonte fshehjen e trupave të të vrarëve në vendet e ekzekutimit masiv në Kozluk dhe Branjevo.

Pas rënies së Srebrenicës në duart e forcave serbe të Bosnjës, boshnjakët e kapur u sollën me autobusë në Fermën Ushtarake Branjevo për ekzekutim. Të mbijetuarit përshkruan se u çuan në grupe në një livadh të mbushur me kufoma dhe iu kërkua të ktheheshin me shpinë.

Më 16 korrik 1995, ushtarët në Fermën Ushtarake Branjevo u urdhëruan të shkonin rreth pesë kilometra në lindje, në Qendrën Kulturore Pilica për të vrarë rreth 500 boshnjakë të tjerë që po mbaheshin atje. Brenda Qendrës Kulturore Pilica u përshkrua se kishte kufoma “të grumbulluar mbi njëri-tjetrin, të shtrirë dhe të shpërndarë në të gjithë vendin”; trupat – dy prej të cilëve ishin femra – të gjithë kishin veshur rroba civile. Viktimat u varrosën më pas në Fermën Ushtarake Branjevo dhe më vonë u rivarrosën në varre masive dytësore, përfshirë ato në Rrugën Cancari.

Deri më tani, GJPNJ-ja dhe gjykatat vendore në Ballkan kanë dënuar gjithsej 47 persona me më shumë se 700 vjet burg, plus katër dënime me burgim të përjetshëm, për krimet e Srebrenicës.