Rajoni përreth, i rrethuar nga malet e Drenicës në perëndim, përbëhet nga komunat e Gllogocit dhe Skënderajt. Para vitit 1998 kur filloi konflikti në Kosovë, të dyja komunat kishin pothuajse tërësisht popullsi etnike shqiptare. Fshatrat që rrethojnë dy qytetet janë vendlindja e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, e cila filloi operacionet e armatosura në Drenicë në vitin 1996. Ato janë gjithashtu skenë e disa prej abuzimeve më të këqija të kryera kundër civilëve në vitin 1999, siç është dokumentuar nga një sërë organizatash për të drejtat e njeriut dhe siç u konfirmua më vonë në Gjykatën Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë, GJPNJ, në gjyqin e saj kundër gjashtë zyrtarëve shtetërorë, të ushtrisë dhe policisë jugosllave dhe serbe.

Sipas aktakuzës së GJPNJ-së, duke filluar nga ose rreth 25 marsi 1999, forcat jugosllave dhe serbe granatuan dhe dogjën fshatrat Vojnik, Leçinë, Klladernicë, Turiçec dhe Izbicë. Shumë prej shtëpive, dyqaneve dhe xhamive u shkatërruan, përfshirë xhaminë në qendër të fshatit Qirez.

Në grupe prej dy ose tre, ushtarët shkonin shtëpi më shtëpi nëpër fshatra, duke hyrë me forcë dhe, duke kërcënuar banorët me vdekje, u kërkonin para dhe sende me vlerë, sipas OJQ-së Fondi për të Drejtën Humanitare me qendër në Beograd.

Disa gra dhe fëmijë u morën nga pjesëtarët e forcave jugosllave dhe u mbajtën në një hambar në Qirez. Gratë iu nënshtruan sulmeve seksuale dhe u vodhën paratë dhe sendet personale.

Ushtarët i kërcënuan se do t’i vrisnin të gjithë së bashku me fëmijët e tyre, u morën dokumentet e identitetit, paratë dhe stolitë, dhe më pas dy ushtarë i çuan në një hambar dhe i mbyllën brenda. Sipas dëshmive të mbledhura nga Fondi për të Drejtën Humanitare, ushtarët disa herë morën nga hambari vajza dhe gratë më të reja, disa prej të cilave ishin në faza të avancuara të shtatzënisë (mes katër dhe tetë muajshe shtatzënë), dhe detyruan secilën prej tyre të kryente marrëdhënie dhe gjithashtu i shfrytëzuan dhe abuzuan seksualisht me to në mënyra të tjera.

GJPNJ konfirmoi në vendimin e saj se të paktën tetë nga gratë u vranë pasi u sulmuan seksualisht dhe trupat e tyre u hodhën në tre puse në fshatin Qirez.

Tri ditë më vonë, forcat jugosllave dhe serbe mblodhën rreth 4,500 shqiptarë etnikë nga fshatrat përreth, u morën paratë dhe dokumentet dhe ndanë burrat nga gratë. Gratë kryesisht u dëbuan në Shqipëri, ndërsa grupe të mëdha burrash u vranë. Disa prej trupave u gjetën më vonë në varret masive në fshat, të tjerë në varret masive në Serbi.

Vrasjet në Qirez ishin pjesë e gjyqit në Hagë të ish-presidentit serb Milan Milutinoviç dhe katër liderëve të tjerë politikë dhe ushtarakë – Nikola Sainoviç, Dragoljub Ojdanoviç, Nebojsa Pavkoviç, Vladimir Lazareviç dhe Sreten Lukiç – të cilët u shpallën fajtorë nga GJPNJ-ja.

Fondi për të Drejtën Humanitare paraqiti një kallëzim penal edhe kundër ish-kreut të Ushtrisë Serbe, Ljubisa Dikoviç, i cili gjatë luftës së Kosovës ishte komandant i Brigadës së 37-të të Motorizuar të Ushtrisë Jugosllave, me pretendimin se njësitë e tij kryen krime në fshatrat e zonës së Drenicës. Dikoviç ka këmbëngulur se ai nuk është fajtor.