Nga prilli i vitit 1992, forcat serbe të Bosnjës luftuan për të fituar kontrollin mbi Brckon, i cili shtrihet pranë kufirit me Kroacinë. Me ndihmën e autoriteteve lokale serbe, trupat serbe të Bosnjës dëbuan banorët kroatë dhe boshnjakë nga shtëpitë e tyre dhe i mbajtën në qendra paraburgimi ku shumë u vranë, torturuan, rrahën ose keqtrajtuan.

Të kapurit u mbajtën dhe u keqtrajtuan ilegalisht në ndërtesën e policisë së Brckos, spitalin lokal, kampin e burgut të Lukës, ish-ndërtesën sportive të Partizanit dhe kazermën e Ushtrisë Popullore Jugosllave. Krimet u kryen nga anëtarë të forcave ushtarake, policore dhe paraushtarake. Disa nga ekzekutimet u filmuan nga gazetarë të huaj dhe shkaktuan dënime në mbarë botën. Pas kësaj, filloi operacioni i mbulimit për fshehjen e trupave të viktimave.

Dëshmitarët e gjykatës dëshmuan se trupat e atyre që u vranë u transportuan nga qendrat e paraburgimit në varre masive duke përdorur kamionë nga fabrika lokale e mishit Bimeks. Pranë fabrikës, sipas disa dëshmitarëve, kishte një varr masiv parësor që përdorej për të hedhur kufomat gjatë viteve të para të luftës. Më vonë, ndërsa trupat filluan të grumbulloheshin, ata u gërmuan dhe u rivarrosën në varrin masiv dytësor Gorice. Dëshmitarët thanë gjithashtu se një numër trupash u hodhën në lumin Sava. Cvjetko Igniç, i cili ishte ekspert mjeko-ligjor i policisë dhe dëshmoi në gjyqin e shefave të policisë serbe të Bosnjës të kohës së luftës, Stojan Zupljanin dhe Mico Stanisiç, tha se nga maji deri në korrik 1992, ai identifikoi më shumë se 200 kufoma, të cilat më pas u varrosën në një varr masiv pranë Fermës Bimeks në periferi të Brckos. Igniç tha se u vërtetuan identitetet e 103 nga gjithsej 216 viktima, duke përfshirë nëntë gra. Sipas Igniç, “një përqindje e madhe” ishin civilë dhe vetëm disa kufoma ishin me uniforma kamuflazhi.

Dy luftëtarë serbë të Bosnjës, Goran Jelisiç dhe Ranko Cesiç, u vetëdeklaruan fajtorë për krimet në Brcko në Gjykatën Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë, GJPNJ.

Jelisiç, i cili e përshkruante veten si “Adolfi serb”, ishte një roje i lartë në kampin e paraburgimit Luka. Ai u dënua me 40 vjet burg dhe vendimi i gjykatës së Hagës e përshkruan sjelljen e tij si “të neveritshme, shtazarake dhe sadiste”. Cesiç, i cili ishte një oficer policie, u dënua me 18 vjet për vrasje dhe përdhunim.

Djordje Ristaniç, kreu i lidershipit serb të kohës së luftës në Brcko, u lirua nga akuza për pjesëmarrje në një sipërmarrje të përbashkët kriminale për të persekutuar boshnjakët dhe kroatët nga gjykata shtetërore e Bosnjës në vitin 2022.

Gjykata e apelit e qarkut të Brckos dënoi Pero Rikanoviçin me pesë vjet e gjysmë burg për krime lufte kundër të burgosurve të luftës dhe civilëve. Rikanoviç mori pjesë në vrasjet e civilëve në kampin e burgut të Lukës, të cilët u varrosën më pas në varrin në Bimeks.