Masovna grobnica Zeleni Jadar 6 otkrivena je 2001. godine i iz nje su ekshumirani posmrtni ostaci 135 osoba.

Od Srebrenice ima pola sata vožnje do brda Zeleni Jadar, gdje i na lijevoj i na desnoj strani puta, u šumama i poljima, leže neoznačene grobnice.

Prema izvještaju istražitelja Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju (MKSJ), većina žrtava pokopanih na ovom mjestu bili su muškarci, starosti od osam do 65 godina. Šest ih je imalo 17 godina ili manje. Većina pronađenih tijela na sebi je još uvijek imala odjeću, dok je kod nekih bilo znakova opekotina. Utvrđeno je da je velika većina njih umrla od povreda iz vatrenog oružja. Pronađeno je samo nekoliko ličnih stvari – satova i predmeta povezanih sa pušenjem. Primarna masovna grobnica iz koje su posmrtni ostaci žrtava premješteni u Zeleni Jadar 6 bila je ona u Glogovi, locirana u blizini Bratunca.

Kao i kod masovne grobnice Zeleni Jadar 5, i ovdje su pronađeni beton, gips i drugi građevinski materijali koji se poklapaju sa onim iz skladišta na farmi u Kravici kod Bratunca. Tamo su, 13. i 14. jula 1995. godine, snage bosanskih Srba ubile 1.313 Bošnjaka.

Nakon pada Srebrenice u julu 1995. godine, više od 7.000 muškaraca Bošnjaka je ubijeno, a većina njih je pokopana u šest primarnih masovnih grobnica: Branjevo, Kozluk, brana Petkovci, Cerska, Orahovac i Glogova. Na ovim lokacijama su tokom septembra i oktobra 1995. godine snage bosanskih Srba iskopale primarne grobnice, a zatim su, u pokušaju prikrivanja zločina, tijela prebačena u sekundarne grobnice.

Iskopavanje i prenošenje leševa iz Glogove u Zeleni Jadar obavljano je noću, u periodu između 24. augusta i 23. oktobra 1995. godine. Prema uputstvima komandanata Vojske Republike Srpske (VRS) Vujadina Popovića i Vidoja Blagojevića, operaciju prebacivanja tijela u sekundarne grobnice pomogao je i Momir Nikolić, također visoko pozicionirani oficir VRS-a.

Operacija premještanja posmrtnih ostataka, odnosno njihovo iskopavanje i ponovno zakopavanje, nazvana je „asanacija” – što je termin koji se odnosi na poduzimanje higijenskih i sanitarnih mjera. Prema Nikoliću, „asanacija” je obično uključivala uklanjanje i sahranjivanje mrtvih tijela s bojnog polja, ali u ovom slučaju termin se odnosio na premještanje tijela, pokopanih u Glogovi, u manje sekundarne grobnice na području oko Srebrenice, posebno u Zelenom Jadru. Ovo je trebala biti tajna operacija, ali je izvedena otvoreno i zahtijevala je uključivanje velike radne snage, resursa, sredstava i vozila.

Vojna policija Bratunačke brigade obezbjeđivala je put od Bratunca do Srebrenice kako bi olakšala kretanje vozila kroz naseljena područja, kao i do mjesta grobnice koju su kopali pripadnici opštinske civilne zaštite Bratunac. Uključeni su bili i civilni policajci. Za radove iskopavanja korišteni su bageri-utovarivači i bageri-rovokopači, kao i četiri do pet kamiona koji su korišteni za transport tijela od Glogove do Zelenog Jadra.

MKSJ i lokalni sudovi na Balkanu do sada su za zločine u vezi sa Srebrenicom osudili ukupno 47 osoba na više od 700 godina zatvora, plus pet doživotnih kazni.