Godine 1991. godine selo je brojalo 1.300 stanovnika, svi albanske nacionalnosti. Selo se nalazi u blizini fabrike feronikla, koja je povremeno, od početka 1998., služila kao baza operacija srpskih snaga bezbjednosti protiv pripadnika Oslobodilačke vojske Kosova (OVK), aktivnih na tom području.

OVK je tokom 1998. i 1999. godine bila u i oko sela, boreći se za nezavisnost Kosova, i iz tog razloga srpske snage su selu nanijele priličnu štetu mnogo prije martovske vazdušne kapmanje NATO-a 1999. godine koja je imala za cilj okončanje rat.

Međunarodna nevladina organizacija Human Rights Watch je posjetila selo 25. juna 1999. godine, nakon što su se srpske snage povukle sa Kosova. Mještani su ispričali da u selu ima 114 kuća. Između četrdeset i pedeset odsto sela je bilo u velikoj mjeri uništeno. Većina kuća je spaljena iznutra, što ukazuje da su one namjerno spaljene, a ne oštećene u borbi. Nekoliko objekata je također srušeno buldožerima.

Samo u selu Staro Čikatovo, nakon povlačenja jugoslovenskih i srpskih snaga 1999. godine, pronađene su tri masovne grobnice, u kojima su međunarodni forenzičari pronašli posmrtne ostatke 220 ljudi.

Na lokaciji poznatoj kao Staro Čikatovo 2, u neposrednoj blizini rudnika i fabrike „Feronikl“, pronađena su tijela 50 ljudi.

Krajem aprila i početkom maja 1999. godine, srpske snage su opkolile obližnja sela i odvojile muškarce od žena i djece. Muškarci su držani u džamiji u Glogovcu prije nego što su utovareni u kamione.

Prema podacima Fonda za humanitarno pravo (FHP) sa sjedištem u Beogradu, u vojni kamion su utovarena 44 muškarca. Kamion se oko popodneva zaustavio u blizini rudarskih jama fabrike „Feronikel” u selu Staro Čikatovo.

Po naređenju jednog pripadnika srpske specijalne policije poznatog kao „Komandant”, ostali pripadnici specijalne policije i nekoliko vojnika postrojili su zarobljene Albance na ivici jedne od jama ispalujući istovremeno salvu hitaca na njih, pucajući neprekidno sve dok svih 43 muškarca nije palo u jamu. Jedan muškarac koji je ranije ubijen u kamionu, prema presudi Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju (MKSJ) izrečenoj šestorici vojnih i policijskih zvaničnika Jugoslavije i Srbije bačen je također na gomilu u jamu.

Srpske snage su potom u jamu bacile nekoliko ručnih bombi. Behar Topilla, koji je među prvima pao u jamu, preživio je masakr. Nakon nekog vremena, kada se osvjestio i uvjerio da je neposredna opasnost prošla, Topilla se izvukao ispod tijela u jami, naveli su iz FHP-a.

Ubistva u ovoj oblasti bila su dio haškog sudskog procesa protiv zvaničnika bivše jugoslovenske vlade Nikole Šainovića i još četvorice političkih i vojnih lidera – Dragoljuba Ojdanić, Nebojše Pavkovića, Vladimira Lazarevića i Sretena Lukiću, koje je Haški tribunal proglasio krivima.

FHP je podnio krivičnu prijavu protiv bivšeg načelnika Generalštaba Vojske Srbije Ljubiše Dikovića, koji je tokom rata na Kosovu bio komandant 37. motorizovane brigade Vojske Jugoslavije, navodeći da su njegove jedinice počinile zločine u selima na području Drenice. Diković je tvrdio da nije kriv.