Grobnica Čančarski put 7 ekshumirana je u oktobru 2002. godine od Federalne komisija za nestale osobe, uz nadzor Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju (MKSJ). Pronađeni su posmrtni ostaci 200 osoba, dok je 97 identifikovano.

DNK analize pokazale su vezu između ove sekundarne grobnice i primarne grobnice u Kozluku, na čijem su terenu uočene promjene. Prema forenzičkom izvještaju MKSJ-a o ekshumacijama žrtava Srebrenice, to znači da su posmrtni ostaci nekih osoba pronađeni i u Kozluku i u grobnici Čančarski put 7. Istraga MKSJ-a također je pokazala DNK veze između ove i četiri druge lokacije na području Kamenice (Čančarski put 1, 2, 3 i 13). To ukazuje da su ostaci iz primarne masovne grobnice u Kozluku prebačeni u sekundarne grobnice Čančarski put u Kamenici, udaljenoj 30 kilometara.

Grobnice u Kamenici otkrivene su ili u dvorištima kuća koje su pripadale Bošnjacima, ili na livadama pored puta. Čančarski put 7 nalazi se u jednom od ovih dvorišta, pored raskrsnice i lokalne džamije. Lokacija je obilježena spomen-pločom posvećenom žrtvama Srebrenice. Mještani Kamenice obilježili su nekoliko grobnica na tom području spomen-pločama u čast srebreničkih žrtava, mada su neke još uvijek neobilježene.

Prema izvještaju MKSJ-a o forenzičkim dokazima i DNK vezama, u primarnoj masovnoj grobnici Kozluk, gdje su sahranjene neke od žrtava masakra u Srebrenici, nalazilo se ukupno 825 osoba.

U presudi koju je MKSJ izrekao na suđenju Draganu Jokiću, načelniku inžinjerije Zvorničke brigade, i Vidoju Blagojeviću, komandantu Bratunačke brigade Vojske Republike Srpske (VRS), navodi se da je 15. ili 16. jula 1995. ili oko tog datuma, vojno osoblje VRS-a, pod komandom i kontrolom komandanata Ratka Mladića, Radislava Krstića i drugih, prebacilo približno 500 muškaraca Bošnjaka na izolovano mjesto u blizini Kozluka, koje se nalazilo u zoni odgovornosti Zvorničke brigade, gdje su ih potom vojnici pogubili. Dana 16. jula 1995. ili približno tog datuma, pripadnici Inžinjerijske čete Zvorničke brigade, pod kontrolom Mladića, Krstića i drugih, pokopali su žrtve u masovnoj grobnici na tom mjestu. Jokić je pomagao u planiranju, nadgledanju, organizaciji i sprovođenju pokopa.

Blagojević je osuđen na 15 godina zatvora zbog pomaganja i podržavanja ubistva i progona Bošnjaka, uključujući i one pogubljene u Kozluku. Jokić je osuđen na devet godina zatvora zbog ubistava Bošnjaka na nekoliko lokacija, uključujući i Kozluk, kao i za pružanje inženjerskih resursa i osoblja za kopanje grobnica za žrtve.

Sudsko vijeće MKSJ-a također je utvrdilo da je Vujadin Popović, načelnik za bezbjednost Drinskog korpusa VRS-a, znao za operaciju ubijanja Bošnjaka, te ju je organizovao zajedno s Ljubišom Bearom, načelnikom Uprave za bezbjednost Glavnog štaba VRS-a, i Dragom Nikolićem, načelnikom bezbjednosti Zvorničke brigade VRS-a. Popović je prisustvovao pogubljenjima u Kozluku, kao i egzekucijama u Orahovcu. MKSJ je Popovića, Bearau i Nikolića također osudio za učešće u genocidu nad Bošnjacima iz Srebrenice.

Srećko Aćimović, komandant Drugog bataljona Zvorničke brigade VRS-a, postupajući po naređenjima komande Zvorničke brigade, obezbijedio je municiju i izdao naredbu za prevoz zatvorenika na obalu rijeke Drine u Kozluku, gdje su zatim ubijeni i pokopani. Sud Bosne i Hercegovine osudio je Aćimovića na devet godina zatvora zbog pomaganja genocida.

MKSJ i lokalni sudovi na Balkanu do sada su za zločine u vezi sa Srebrenicom osudili ukupno 47 osoba na više od 700 godina zatvora, plus pet doživotnih kazni.