Varri ishte i paprekur dhe përmbante 150 mbetje mortore të viktimave meshkuj të moshave të vlerësuara që varionin nga 14 deri në 50 vjeçnë kohën e vdekjes. Një dëshmitar i vrasjeve tha se më 13 korrik 1995, tre autobusë plot me të burgosur meshkuj u panë teksa kalonin përgjatë rrugës në drejtim të luginës së Cerskas, të ndjekur nga automjet i blinduar personeli. Pak kohë më pas, u dëgjuan të shumë të shtëna dhe në luginë më pas u pa të shkonte një fadromë.

Varri masiv i Cerskas u identifikua në korrik 1995 duke përdorur pamje ajrore të një argjinature në anën jugperëndimore të rrugës. Pamjet ajrore tregonin se nuk kishte shenja trazimi të tokës në vend para 7 korrikut 1995, por pamjet e marra më 27 korrik tregojnë se aty u shfaq një kodër e re, që tregon se në vend ka pasur gërmime.

Vendndodhja e varrit masiv, pranë rrugës dhe disa shtëpive në fshatin Macesi, rreth katër kilometra nga Konjevic Polje, mbetet e pashënuar.

Provat e gjetura në vend treguan se viktimave u ishin lidhur duart pas shpine me tel. Nga vendndodhja e gëzhojave, u duk se ata ishin vendosur buzë rrugës ndërsa ekzekutuesit e tyre qëndronin në anën tjetër të rrugës. Toka nga ana verilindore e rrugës u përdor për të mbuluar trupat ku ata ranë.

Nga 150 viktima, vetëm një nuk u vra nga të shtënat me armë. Duart e 24 viktimave ishin të lidhura dhe pranë mbetjeve mortore u gjetën tela të tjerë të gjatë. Një total prej 147 prej viktimave ishin të veshur me rroba civile. Hetuesit e GJPNJ-së mblodhën afërsisht 189 gëzhoja nga sipërfaqja e tokës në vend dhe 67 të tjera u zbuluan gjatë procesit të zhvarrosjes dhe autopsisë.

Dëshmitari ekspert Dusan Janç në gjyqin Radovan Karaxhiçit shpjegoi se varri në Cerska përmbante jo vetëm viktima nga depoja në Kravica ku u vranë më shumë se 1,300 boshnjakë nga Srebrenica, por gjithashtu viktima nga ndërtesa e shkollës Bratunac dhe trupa njerëzish, të cilët u vranë përgjatë rrugës kryesore që të çonte në Bratunac.

Dëshmia okulare e një dëshmitar të mbrojtur i GJPNJ-së, i koduar me emrin Dëshmitari M, i cili tregoi për autobusët e mbushur me njerëz pasuar nga një ekskavator përgjatë rrugës që të çon nga Lugina Cerska drejt një zone me pyll, afërsisht korrespondon me kohën e komunikimeve të përgjuara nga 13 korriku 1995 në të cilat koloneli Milanoviç, Shefi i Mbrojtjes Kundër Avionëve i Korpusit Drina të Ushtrisë Serbe të Bosnjës, kërkoi që në Konjevic Polje të dërgoheshin pajisje inxhinierike.

Dhoma gjyqësore e GJPNJ-së në çështjen kundër zv/komandantit dhe Shefit të Shtabit të Korpusit Drina të Ushtrisë Serbe të Bosnjës, Radoslav Krstiç, nuk i mori në konsideratë provat dhe kjo dëshmi mjaftoi vetëm për të implikuar Korpusin Drina në ekzekutimet e Luginës Cerska më 13 korrik.

Krstiç megjithatë u gjet fajtor për gjenocid në vendimin e parë të GJPNJ-së për të vërtetuar se kundër boshnjakëve nga Srebrenica ishte kryer gjenocid. Ai u dënua me 46 vjet burg, edhe pse dënimi u reduktua më pas në 35 vjet burg.

GJPNJ dhe gjykatat vendase në Ballkan kanë dënuar deri më tani një total prej 47 personash me më shumë se 700 vjet burg, plus katër dënime me burgim të përjetshëm, për krime në lidhje me Srebrenicën.